Miłość (własna)

Aktorka Ewa Kasprzyk postanowiła dołączyć do bardzo licznego grona osób znanych, które zapragnęły mieć „książkę na koncie”. Nic w tym nowego i oryginalnego. Biorąc pod uwagę panującą od kilku lat modę.

„Mił.ość” wyróżnia jedynie fakt, że przez dużą ilość zdjęć zamieszczonych w środku, spokojnie może być traktowana jako album z tekstem.

Popularność i sympatię szerokiej widowni Kasprzyk zdobyła dzięki rolom w „Koglu – Moglu” i „Komedii małżeńskiej” Romana Zauskiego. Młodsza generacja może kojarzyć ją głównie z „Bellissimy”, seriali „Złotopolscy, „Na dobre i na złe”. W teatrze zasłynęła monodramem „Patty Diphusa”, na podstawie opowiadania Pedro Almodovara. Przez wiele lat była związana z Teatrem Wybrzeże, w 2000 roku przeniosła się do warszawskiego Teatru Kwadrat. Wydawałoby się, że osoba z taką pozycją zawodową nie musi szukać innych form medialnej obecności, a jednak…

„Mił.ość” nie jest klasycznym wywiadem rzeką. Jest to złożony w jedną całość zbiór wspomnień i fragmentów rozmów, przeprowadzonych w różnych miejscach i czasie przez Macieja Kędziaka – dziennikarza „Gali. Zaczyna się tak, w powietrzu między Europą, a Azją: „Czuję się dobrze, kiedy lecę. W samolocie jestem pomiędzy tym, co zostawiam, a tym, do czego zmierzam…Samolot jest nieprzewidywalny. Zawsze możemy spaść albo dolecieć. Lubię oglądać ziemię z góry – być between.

Po tym, nazbyt banalnym początku jest na szczęście nieco lepiej. Kasprzyk oprowadza dziennikarza po swoim rodzinnym mieście, wspomina rodziców, wraca do Teatru Wybrzeże, wspomina swoje ulubione role, początki kariery, odważnie mówi o niespełnieniu zawodowym. W tego typu publikacji nie mogło oczywiście zabraknąć wątków prywatnych. Jest więc o mężu, córce, związku na odległość, przyjaźni, flirtach, relacjach damsko – męskich, niechęci do prowadzenia domu i osiadania w jednym miejscu.

Ewa Kasprzyk swoimi odważnymi wypowiedziami, niepopularną w Polsce otwartością i niezważaniem na konwenanse, nieustannie wzbudza emocje w środowisku. Media regularnie rozpisują się o jej domniemanych operacjach plastycznych, komentują stroje, a paparazzi dostarczają zdjęć z coraz młodszymi mężczyznami. Można kwestionować zasadność powstania tego rodzaju książki, tym bardziej, że sama aktorka unika podsumowań, wydaje się też, że na takowe jest zdecydowanie za wcześniej. Jedynym, najważniejszym argumentem za jest barwna osobowość głównej bohaterki, która stanowi fantastyczny materiał na hit wydawniczy.

W tekście autorka pokazuje ogromny dystans, poczucie humoru i błyskotliwość, ale również wrażliwość, o którą pewnie niewielu ją podejrzewa.

"Od jakiegoś czasu przed wejściem na plan serialu uczę się tekstu w garderobie. Ktoś mi powiedział: „O, a ty nawet nie odpakowałaś egzemplarza”. Bo wyjmuje scenariusz z koperty, kiedy jestem malowana. Nie zaglądam do niego, bo i tak wiem, co kryje. Gdybym miała kreować jakiegoś fizyka, matematyka i musiałabym operować specjalistycznymi terminami, tobym zajrzała do koperty natychmiast po jej otrzymaniu. A jeżeli ja mówię w kolejnych scenach: „Nie nalałaś herbaty” albo „Źle postąpiłaś wobec Wojtka czy: „ Nie odśnieżyłaś chodnika”…

A co mówiłaś ostatnio?

Ewa: „Nie jest sztuką dobrze usmażyć kotlety, ale dobrze kłamać”. Maciek, no to czy trzeba się tego nauczyć w domu? Kiedy ryzykujesz, to potem albo pijesz szampana, albo zażywasz luminal.”

Czy inne polskie gwiazdy filmowe stać na podobną szczerość? Nie zauważyłam.

Osobną kwestią są w tej książce dobre zdjęcia Sary Niedźwieckiej. Ich duża, w stosunku do objętości tekstu ilość nieco drażni i każe zadać pytanie, czy przypadkiem ta ekskluzywna sesja nie była jedynym pretekstem do dopisania reszty i wydania w formie książki. Z drugiej jednak strony, pokazują dobre samopoczucie i wysoki poziom samoakceptacji aktorki, których z całą pewnością można jej pozazdrościć. Można również docenić, że Kasprzyk ma odwagę prezentowania ciała „w tym wieku”, co w polskich warunkach może zostać uznane za kontrowersyjne. Trochę fermentu jeszcze nikomu nie zaszkodziło i bardzo dobrze, że ktoś ma ochotę go robić.

Rozmowy w „Mił.ości” początkowo są nieco chaotyczne, a Maciej Kędziak sprawia wrażenie kogoś, kto zupełnie nie ma pomysłu, spójnej koncepcji całości. Dziennikarz miał jednak szczęście, że trafił na Ewę Kasprzyk, która w pewnym momencie przejęła stery, nadała rytm i oczywiście doprawiła tekst pieprzem. Tak naprawdę tylko dzięki temu resztę czyta się nieźle, pozbywszy się ochoty na zgrzytanie zębami i przerwanie lektury.

Jeśli ktoś lubi czytać wywiady z gwiazdami w pismach o stylu życia, magazynach typu people, które dodatkowo są starannie wydane i dopracowane graficznie będzie zachwycony. Jeśli ktoś wielbi Ewę Kasprzyk od zawsze, będzie miał podobne odczucia, bo tekst daje szansę poznania aktorki w zupełnie nowej odsłonie. Cała reszta spokojnie może odpuścić.

Ocena: 5/10
„Mił.ość”, z Ewą Kasprzyk rozmawia Maciej Kędziak, zdjęcia Sara Niedźwiecka. Wydawnictwo G+J Polska 2013.
*Książkę zrecenzowałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa G+J http://www.gjksiazki.pl/